Zapałka

platoniczną miłością
zapałała zapałka.
tworzyła sonety,
składała wiersze.

z ogniem bawić się chciała,
marzyła o gorącym romansie
pełnym żądzy jak u Tetmajera.

i czekała na dnie pudełka dnia,
w którym piękna Rachela
w swe alabastrowe dłonie
ją chwyci.

kiedy zacznie z nią tańczyć lubieżnie,
w rozkoszy rozpali płomieniem czystym.
a ta w szaleństwie wyzna jej
charakter wielkiego uczucia.

czekała tak wiosen parę,
ale zamokło pudełko zapałek
w kieszeni, podczas letniego deszczu.

potem Rachela palić przestała,
a łzy zapałki wypełniły pudełko całe.